POCZĄTEK

Jeśli ktoś to przeczyta to mam nadziej, że nie będzie się śmiał, że chłopak napisał pamiętnik. Ten chłopak był na tyle zaskoczony swoim dotychczasowym życiem, że chciał płakać. Przechadzał się ulicą pomrukując coś pod nosem. Nie wiem dlaczego to robie. Może czuję się złapany w pułapkę codziennego życia. Jednak nie chce aby ktoś pomyślał, że czuję się samotny z powodu braku przyjaciół i ludzi mi drogich, bliskich. Nie, to nie oto chodzi. Lecz czasami ogarnia mnie lęk przed przyszłością, przed jutrem, ogarnia mnie pustka. Dlaczego tak się dzieje? Nie wiem. I nie wiem co mam z tym zrobić. Kiedy przebywam czasami wśród kolegów, to mam wrażenie, że nie spotkałem jeszcze kogoś, kogo mógłbym nazwać przyjacielem. Czy coś robie źle? Może mam zbyt duże wymagania? Czasami nie potrafię zrozumieć samego siebie. To właśnie sprawia, że tak się czuję, i że musze gdzieś, na zewnątrz wydobyć moje emocje. Najlepiej na papier lub na ekran twojego monitora :)